Μου ειπε σηκω και πλυνε το προσωπο σου.Σκουπισε τα αδουλευτα δακρυα σου και περπατα.Η ζωη περασε θα περασει και θα περναει και θα κανει τους κυκλους της.Εσυ μεσα απο τις παρωπιδες βλεπεις μονο μια ανηφορα που την περασες για ευθεια.Ομως ειναι ανηφορα φιλε μου.Τα ματια σου θολωσαν βλεπωντας το ιδιο τοπιο.Απο πανω σου ο ηλιος ζεματαει ολο και πιο πολυ και το φεγγαρι απο ολοκληρο θα γινει μια κουκιδα και θα φαινεται σαν αστρο καποτε.Απο κατω σου στο βαθος βαθος τα σκουληκια χορευουν εκστασιασμενα υποκινουμενα απο υψηλες βαρυτικες δυναμεις.Ναι τα ξερω ολα αυτα.Τωρα ομως που εκανες το πρωτο σου βημα καταλαβαινεις οτι ο ηλιος σε φωτιζει,το φεγγαρι σου μιλαει και μολις πατησες ενα σκουληκι και το ελιωσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου