<<  Εκεινος σας προσφερει ψευδαισθησεις που μοιαζουνε μ'αληθεια>>

Διαμορφωνοντας αυτο που βλεπω ειδα τα δεντα γυαλινα κι ηταν πιο ομορφα.Οσο περισσοτερο εκαιγε ο ηλιος το γυαλι αναβε φωτιες και το δασος καηκε.Ετσι τα δεντρα εγιναν σταχτες.Αφομοιωσα πως τα δεντρα εχουν γινει σταχτες.Κι εκλαψα πολλες φορες γι'αυτα.Τα δεντρα ομως ειναι πρασινα.Σε ειδα κι εσενα γυαλινη,επειτα χαρτινη,επειτα πλαστικη,πετρινη.Ομως ακομη να δω εσενα,ακομη να δω εμενα.Οποτε ακουγα φωνες κρυβομουν πισω απο λεξεις αντι να ζωγραφισω ενα βιολι που ουρλιαζει.Τα ελαφια ομως ειναι ομορφα ,αγνα και περηφανα.Εμεις αφελεις και μονοι.Γινομαστε αλαζονες και μοναχικοι.Τα κοκκαλα τριζουν.Αστα να τριζουν.Ειπες πως το βλεμα μου αποπνεει μιζερια κι εγωισμο.Κι ισως ειχες δικιο.Ισως δεν ειχες.Ομως θελω να ξαπλωσω στη θαλασσα για ωρες χωρις να με ενδιαφερει το σωμα μου.Θελω να βρω τον τροπο μου.Θελω το βλεμα μου να ειναι φωτεινο και γηινο.Θελω να κοιμηθω αγκαλια με τον αδερφο μου και να του τραγουδαω οπως εκανα παλιοτερα.Να τον πιανω απο το χερι και να τον πηγαινω βολτες στη γειτονια οταν αυτη ειναι αδεια.Να τον παρατηρω οταν τρωει αργα και κλαιει σιωπηλα.Οταν στο μελαγχολικο του βλεμα χωραει ολος ο κοσμος μου.Κι οταν χαιδευει νωχελικα τα μαλια μου με τα χοντρα χερακια του νιωθω ευτυχισμενη κι ελευθερη.Και κραταω μια φωτογραφια του στο πορτοφολι μου γιατι μου εμαθε να ελπιζω στην αλλαγη και σε εναν κοσμο απελευθερωμενο και ειλικρινη.Πρεπει να καταλαβεις πως μια μερα θελω να λεω <<Εγω σας προσφερω αληθειες με την ωραια μασκα της ψευδαισθησης>> .http://www.youtube.com/watch?v=CdrB9UKbNZE