Αν θελω μιλαω ,αν θελω μιλαμε...Τελικα τιποτα δε θα πουμε..Η υπηρεσια ειναι κατειλημμενη...Κι εγω  γινομαι οστρακο . Μονο να μπορουσε να βγει ολο αυτο και το καπου εδω.Δε χρειαζεται επεξηγηση.Και που η διευθυνση παραμενει θολη.Για χατιρι να μενεις εδω και να προσποιεισαι οτι ολα αποφερουν σε κατι και πως ολοι θα παραμεινουν καπου εδω.Τελικα ξερεις ,καλυτερα να μεινουν ολα στο πουθενα κι εσυ στο τιποτα κι ολα στη συψη.Η αγαπη ειναι μεγαλη και πλατια κι ασηκωτη.Σε πνιγει και σε σερνει.Και το αλκοολ κρατα το για την παρτη σου.Ειναι κουραστικο για τους αλλους να σε σερνουν στην πλατη τους.Κι οταν βλεπεις τι ακολουθει να κοβονται τα βηματα σου.Κι οι σκοποι σου φαινονται ακατανοητοι.Ομως ειναι πραγματικοι κι ευδιακριτοι.Οι ανθρωποι ειναι λουλουδια και μαραινονται μερα με τη μερα.Και το ματι μου που τρεμοπαιζει παλευει να χωρεσει.Και καταληγεις με ταχυ παλμο κι ελατωματικη αναπνοη να τρεμουν οι στιγμες σου.Να πνιγεις τα χερια σου που θελουν να παρηγορησουν ,να σφιγγεις τα χειλη σου που θελουν απλα να αγγιξουν.Θα ερθω να σε ρουφηξω ολοκληρο να σε οριζω επιτελους.Ουτε εμενα δεν οριζω.Δακρυα κουραστικα και ανειπωτες σκεψεις μες τη χιμαιρα.Τιποτα δε θα ειναι οπως ηταν ,τιποτα δεν ειναι οπως θα ειναι κι εγω φευγω μερα με τη μερα καπου και ψαχνω κατι οικειο που εξ αρχης ηταν ανυπαρκτο.Εγω ομως θα φιλαω τα ποδια σου ακομη κι οταν δε το θες.Αυτο ειναι ολο.Και το σωμα μου γυρτο να νιωθει την υπαρξη.