Ενα καποιο τελος

Τα λογια μας ελπιζω να μη σβηστουνε.Γιατι ολα μεταβαλλονται.Θα προσπαθεις να ρουφηξεις τον πονο μου με τα ματια σου και θα ναι ολα θολα.Μεσα σ'ενα βαλτωμενο ξημερωμα θα ανασανει η ψυχη μου και θα φυγει.Κι αυτο το ενα δευτερολεπτο θα σας κοιταζω απο αποσταση και θα δακρυζω σιωπηλα.Θα σου χαρισω το τσιγαρο που εκανα τρακα κι ενα χαμογελο αμυδρο  να με θυμασαι.Θα ψιθυρισω η θα σκεφτω σας αγαπαω και σας αγαπησα .Ειστε ομορφοι κι αμολυντοι μεσα στο βαλτο.Ομως πρεπει να φυγω τωρα.Αντιο.Και θα μου λειψεις.Γιατι μου λειπεις και μου ελειψες.Αλλα με το φως του ηλιου νιωθω τα κοκκαλα μου να τριζουν.Μια θλιψη διακατεχει την ακολουθια του καπνου.Που πηγαν οσα δεν ειπωθηκαν ποτε και τα χαδια φαντασματα?Οι σκιες θα καλυψουν το δρομο.Φευγωντας σε κοιταζω με ενα βλεμμα που θελει να χωρεσει ολη μου την τρυφεροτητα και τη θλιψη.Βλεπεις η συμπεριφορα μου δε συμβαδιζει με τις προθεσεις μου.Εκει χανεται καπου το πραγμα.Θα ερθω να γλυψω τα δακρυα απ'τα ματια σου λοιπον και θα σε  θριμματισω μες τα χερια μου.Θα σε ακουμπησω πισω απ τις σκιες κι οχι πανω τους.Κι επειτα ενα καποιο τελος