Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Ειναι απο εκεινα τα παραπονα που κρυβονται κατω απο τα σκεπασματα καθε βραδυ.Aπο εκεινα που σε συνοδευουν καθε μερα.Απο εκεινα που σε καλουν να παρεις αποφασεις.Απο εκεινες τις γροθιες στο στομαχι που σου αποκαλυπτουν βιαια ποσο μονος εισαι.Γιατι οι ανθρωποι ειναι επικριτικοι κι αχαριστοι.Και τα λεγομενα σου τους φερνουν υπνηλια.Και τα δικαιολογημενα παραπονα σου παραμενουν ανειπωτα και σκαβονται ανεπαισθητα οι σχεσεις.Κι αλλοιωνομαστε και χανομαστε και ξεχναμε.Μα δεν αναφερω κατι απ' αυτα .Δεν ειναι η ωρα κι ισως ποτε δε θα 'ναι.Εγω παντως κουραστηκα και εβαλα το αυτοματο.Ολα αυτοματοποιημενα,τιποτα προσωπικο.Γιατι ετσι το θελησες.Σε κουρασα το ξερω.Γι'αυτο αποσυρομαι απροσωπα οπως παντα.Ομως αυτη τη φορα δε με νοιαζει που δεν ενδιαφερεται κανεις να με ακουσει.Δε θελω να πω τιποτα.Κι ειμαι ηρεμη,δε παιζει θεμα.Απλα αν σε κουρασει το αυτοματο, δεν εχω αλλο τροπο συμπεριφορας να ενστερνιστω.Τοτε απλα κρυψε κι εσυ αυτο το παραπονο κατω απο τα σκεπασματα σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου