Μια χαρα.Με τους διακριτικους σας τροπους και τα υποδορια ταλεντα σας ξεγλιστρατε εστω με γρατσουνιες απο τα συρματοπλεγματα.Εγω,με τα παιδιαστικα κλαψουρισματα,τις αδιακριτες ερωτησεις,τις αγαρμπες κινησεις.Εγω?Τι να πω εγω?Τι εχω να πω εγω?Τι μου απομενει?Δεν ειμαι ικανη, ουτε αξια για αγαπη.Δε το εχω βιωσει ποτε.Συγγνωμη.Και νιωθω υποδιεστερη .Ειμαι κιολας πιθανοτατα.Καπου γατζωθηκε το γονατο μου σ'ενα συρμα.Και στην αρχη πανικοβληθηκα..Ετρεμα σα το ψαρι.Με χτυπησες γιατι λεει ηταν αδικο να φωναζω ενω υπηρχαν διπλα μου κι αλλα παιδια σε χειροτερη μοιρα.Κι ειχες δικιο.Ομως γιατι με χτυπησες?Υποτιθεται πως εισαι μπροστα μου για να μην ειμαι μονη.Αλλα μονη ειμαι παντα.Φυγε απο μπροστα μου!Μου κρυβεις τον ηλιο!Ποτε θα το καταλαβεις πια οτι μου κρυβεις τον ηλιο?Μονο αυτον εχω.Εισαι υπευθυνος για οτι εξημερωνεις.Ναι,ομως δε γινεται να ειναι μονοδρομο.Εγω θελω να πιστευω πως καποιους εξημερωσα.Εμενα ομως δε μ'εχει εξημερωσει κανενας ακομη.Και σιγουρα φταιω κι εγω.Ομως η ευθυνη ειναι τσιγαρο μοιρασμενο στα δυο.Μαζι το 'πιαμε και μετα βυθιστηκαμε στη ληθη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου